Πάμε στα Ελληνικά των 90s. Το τραγούδι δεν είναι ροκ για να μπει στο Diary of Rock αλλά είναι μία λαμπρή στιγμή της ελληνικής δισκογραφίας σε μία δεκαετία παρακμής... Το βάζω εδώ σαν φόρο τιμής στον Κορκολή που όταν οι άλλοι έριχναν το επίπεδο αυτός το κρατούσε ψηλά (κάποτε και όσο μπορούσε...) Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι Βανδονέοι :P
No comments:
Post a Comment